Waarom word jij Wahm?

Jacqueline mailt:
"Ik ben voor mezelf begonnen nadat ik kanker had gehad. Dat was voor mij de drijfveer: wat wilde ik altijd doen, maar heb ik steeds voor me uitgeschoven? Zo ben ik ook weer gaan skien, na 12 jaar. Ik kan iedereen aanraden om eens goed na te denken wat je gedaan wilt hebben voor je dood. Kan ook heel goed zonder zo'n zwaard van Damocles boven je hoofd.

In mijn geval was het natuurlijk riskant om voor mezelf te beginnen, omdat ik niet te verzekeren ben voor arbeidsongeschiktheid. Dat heb ik maar op de koop toe genomen. Ooit ben ik teruggevallen naar bijstandsniveau (auto-ongeluk, verzekering hield de betaling 5 jaar tegen) en dat ging redelijk. Niet leuk, maar ik had het al eens overleefd.

Zelfstandigheid is veel makkelijker te combineren met kinderen. Als ik nu de prioriteit thuis leg, zeg ik gewoon tegen opdrachtgevers dat ik die middag al een afspraak heb. Ik denk dat dat laatste zeker een drijfveer is voor vrouwen. Het is lastig om kinderen en werk te combineren. Je moet toch altijd schipperen, zolang er geen goede opvangfaciliteiten zijn. En zolang er niet het bewustzijn is bij bedrijven dat wij de volgende generatie opleiden. Dat het zin heeft om daarin te investeren.

Ook als je langdurig of chronisch ziek bent, of psychisch problemen hebt, is het vaak makkelijker om zelfstandig te werken. Je hoeft dan niet de hele tijd uit te leggen waar je grenzen liggen."

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Een erg sneu verhaal.

Bericht uit de praktijk van Sociaal raadslieden:

"Mevrouw L. Leeft in 2005 van een bijstandsuitkering. Ze moet een traject volgen. Daarom heeft ze in 2005 en 2006 kinderopvang nodig. Het Almeerse kinderdagverblijf HH wil daar wel voor zorgen. Voor de kosten van de kinderopvang krijgt mevrouw L. een tegemoetkoming van de Sociale Dienst en van de Belastingdienst. De Belastingdienst en de Sociale Dienst maken die tegemoetkomingen rechtstreeks
over naar de bankrekening van het kinderdagverblijf.

Mevrouw L. geeft wijzigingen in de kinderopvang door aan de Belastingdienst. Die verwerkt dat niet altijd direct. Dan blijkt dat de Belastingdienst te veel geld heeft uitbetaald.

Daar krijgt mevrouw L. de rekening van gepresenteerd. Als ze voor 2005 2.442 euro terug moet betalen ze naar de Sociaal Raadslieden. Dat geld heeft ze niet.

De Sociaal Raadslieden vragen alle rekeningen van de kinderopvang uit 2005 en 2006 op.

Het Kinderdagverblijf meldt dat de Belastingdienst ook in 2007 nog geld betaalt. De Sociaal Raadslieden geven aan de Belastingdienst door dat de kinderopvang voor 2007 moet worden stopgezet.

Daardoor moet mevrouw L. voor 2007 10.138 euro terugbetalen.

De Belastingdienst en de Sociale Dienst hebben in 2005, 2006 en 2007 in totaal 26.866 euro aan het kinderdagverblijf betaald. De kosten van de kinderopvang waren 13.758 euro. Dus heeft het verblijf voor die jaren ruim 13.000 euro te veel ontvangen. De Sociaal Raadslieden vragen of
het dagverblijf dat geld aan mevrouw terug wil geven. Dan kan ze de Belastingdienst betalen.

Het Kinderdagverblijf reageert niet op brieven van de Sociaal Raadslieden. De Raadslieden vragen de Belastingdienst om het geld bij het Kinderdagverblijf te innen.

Daar gaat de Belastingdienst niet op in. De Raadslieden adviseren mevrouw L. om naar een advocaat te gaan. Die kan proberen het te veel voor de kinderopvang betaalde bedrag terug te krijgen. Op de brief van de advocaat blijkt het kinderdagverblijf wel te kunnen reageren. HH wil het geld niet terugbetalen.

Wordt vervolgd."


Bovenstaande is een krantenartikel
bron: de Almare - 20-08-08

Anoniem zei

Zeker een sneu verhaal. Dit is één van de voorbeelden hoe kinderdagverblijf Hanna Holman omgaat met hun bedrijf en klanten. (http://www.hannaholman.nl)

Groetjes van een verontruste ouder