In het e-book dat ik geschreven heb over marketing 'Slimme marketingtrucs die je omzet verdubbelen' heb ik het er over dat je slim gebruik moet maken van alle (bijna) gratis reclame-mogelijkheden die je hebt. En een auto is natuurlijk een geweldig reclame-medium, dus je begrijpt dat toen ik die auto kreeg, ik van plan was om 'm aan alle kanten vol te plakken met reclame voor mijn vreschillende producten. You have to practice what you preach, zoals die Engelsen dat zo mooi zeggen.
Over een jaar moet ik de auto weer inleveren; ik heb een leasecontract van 4 jaar. Dus toen ik vorige week naar de kale deuren van mijn auto keek, dacht ik: het is nu of nooit.
Drie jaar lang had ik rondgereden zonder ook maar een spatje reclame! (Wat een gemiste kansen...) Drie jaar lang had die vermaledijde auto-reclame door mijn hoofd gespookt – en op mijn schouders gedrukt. En waarom ik het niet deed? Ik heb geen flauw idee. Druk druk druk, je kent het wel...
In ieder geval, ik zag die kale auto en toen ik mijn twee dochters bij een vriendinnetje had afgezet toog ik direct met zoonlief richting plakletterwinkel. Niks geen gerommel meer met of nadenken over de prachtigste reclames met mooie foto's en plaatjes, ik had nog een jaar, dan maar letters er op.
Een uur zijn we bezig geweest om alle letters uit te zoeken en toen we thuiskwamen gingen we met z'n tweeën aan de slag. Rhuben voelde zich natuurlijk ontzettend vereerd dat hij mee mocht helpen, en omdat ik weet dat het belangrijk is voor kinderen om zich betrokken te voelen bij het bedrijf van mama of papa liet ik hem zelfs enkele letters plakken. Dus die ene schuine W moet ik maar op de koop toe nemen!
En toen was ie klaar: loeigrote letters versieren vanaf nu mijn auto. Op de snelweg is van 2 kilometer afstand de website www.wahm.nl nog te lezen – okee, de letters waren groter dan ik had verwacht, ik moest even slikken, maar ja, het zat er al op... het zal in ieder geval niemand meer ontgaan.
Maar wat er toen gebeurde had ik niet verwacht. Er viel gewoon bijna letterlijk een enorme last van mijn schouders. Hè hè, eindelijk, eindelijk had ik gedaan wat al drie jaar lag te wachten. Ik kreeg er zo'n dot energie van (of kwam het door de reep chocola waar ik mijn zoon en mijzelf trakteerde?) dat ik de hele verdere dag, avond én nacht aan het werk was aan een andere grote klus die ik nog had liggen: het afmaken van een website waarvan de naam al op mijn autodeur stond.
P.S. De website in kwestie is http://www.vonnekes.nl, kom gerust eens kijken!
