Wahmkinderen maken het hun moeder niet altijd makkelijk...

Voor een grotere versie en links naar alle strips, klik hier.

Over kookwekkers en excuusbrieven

Het alarmbelletje rinkelt: mijn uur zit er op. En ik ben streng voor mezelf, datgene wat ik in mijn handen heb mag ik nog opbergen, maar daarna stop ik onherroepelijk.

Al jaren (ja echt járen) groeide de hoeveelheid rommel op mijn zolder/inpakruimte. Overal lagen spullen, stapels papier, computerbenodigdheden, to-do lijstjes, bakken met knipsels, bakken met ideeën... De afgelopen jaren had ik het echter steeds te druk met het opbouwen van mijn bedrijf, het gewone huishouden, moeder zijn (mijn favoriete job!) en gewoon leven, dat ik er wel aan toe kwam om mijn bureau op te ruimen, maar dan ook niet meer dan dat.

Oude to-do lijstjes, brieven waar ik nog steeds op moest reageren, ongelezen manuscripten, kranteartikelen, onafgemaakte verhalen, ik bewaarde ze allemaal voor als ik er ooit nog eens aan toe kwam. Maar omdat de stapel groeide en groeide, zag ik er vreselijk tegenop om te beginnen met opruimen: mezelf kennende zou ik daar zeker twee dagen mee bezig zijn. En wie heeft er nu zomaar 2 dagen over? Ik niet, en dus bleef het liggen en liggen...

Soms zijn er van die beslissingen in je leven, waarvan je wenste dat je ze eerder genomen had. Ik ben een paar jaar geleden naar een kledingadviseuse geweest, en haar adviezen hebben me geholpen om me veel beter te kleden en dus veel beter in mijn lijf te voelen. Had ik haar maar 10 jaar eerder ontmoet!

Zo ging het ook met Liesbeth van De-Oplossing.nu, een bureau dat zich specialiseert in Professioneel Organiseren. Haar had ik jaren geleden nodig gehad!

Het feit dat ze bij me thuis kwam alleen al was een zegen: nu moest ik wel een hele middag inruimen om mijn aandacht op mijn rommel (of liever: onaffe dingen) te richten. Maar ze kwam bovendien met een hele lading tips, doosjes, mandjes, en andere handige dingen en ideeën die mijn zakelijke leven vanaf nu veel georganiseerder maken.

Maar het advies dat voor mij het allerbeste was, is om de grote projecten – zoals zo'n zolder – niet in één keer aan te pakken. Je komt dan onherroepelijk achter met je lopende dingen (zowel bedrijf als huishouden) en dan loopt het daar ergens weer vast. Nee, de grote projecten pak je aan met je kookwekkertje: iedere dag één uur ruimen. En daarna dan ook echt stoppen.

Gister ging mijn kookwekkertje voor het laatst af, op zolder althans. Alle stapels zijn weggewerkt, vuilniszakken vol zijn naar beneden gedragen, alles netjes georganiseerd en opgeborgen. Nu rest mij de taak om een aantal excuusbrieven te sturen aan mensen die 5 of 6 jaar lang op een antwoord van mij hebben gewacht...

Thuiswerkmama's & Pensioen

Zet dit filmpje je aan het denken? Mij wel. Maar toch heb ik nog steeds mijn pensioen niet goed geregeld. Want mij overkomt dat toch zeker niet?!

Minder stress dankzij thuiswerken!

Thuiswerken vermindert stress en verhoogt de arbeidsvreugde. Dat concluderen onderzoekers van de Amerikaanse Pennsylvania State University op basis van een vergelijkend onderzoek van 46 studies over de effecten van thuiswerken.

Thuiswerken met behulp van computer, mobiele telefoon of andere elektronische apparatuur is zowel voordelig voor de werknemer als voor zijn baas. Het belangrijkste pluspunt is dat werknemers meer controle krijgen over hoe ze hun werk doen en indelen. Het zorgt hiermee niet alleen voor een stijging van de arbeidsvreugde, maar ook voor een betere balans tussen werk en privé. Gevolg is dat de werknemer ook minder stress ervaart.

Hoewel het aantal thuiswerkers blijft toenemen, blijken werkgevers en werknemers er ook huiverig tegenover te staan. Ze zijn vooral bang dat het een negatief effect heeft op de carrière en dat de relatie tussen medewerker en leidinggevende - letterlijk - afstandelijker wordt. Volgens de onderzoekers is deze vrees echter ongegrond.

Bron: ArboPlus

Reactie op de Wahmcursus

Angelique schrijft:
"Ik ben een druk bezette thuisblijf- en werkmoeder van drie dochters in de leeftijd van bijna 6 maanden, 3 en 4 jaar. Ik ben al vanaf de geboorte van mijn eerste aan het denken hoe ik mijn nieuwe bestaan als moeder zal invullen. Tot nog toe is dit gebleven bij het verzorgen van de kinderen in combinatie met een parttime baan als wijkverpleegkundige, in de avonden en weekenden. Zo nu en dan regelen we eens een oppas voor een avondje uit. Dan is de pap verder wel op. Tijd vinden voor een eigen bedrijfje? Nee nu nog niet maar wellicht over een paar jaar wel. Door de drukte die ik nu ervaar heb ik geen behoefte aan nog meer drukte/stress omtrent deze.

Het leuke aan jou cursus vond ik daarom dat het weinig tijd kost! Ik heb elke dag WEL even de tijd om een mailtje te lezen en er even over na te denken tussen de bedrijven door. Dat is een nieuwe eyeopener voor me. Lange termijndoelstellingen stellen en dan dagelijks met een heel klein stapje er naar toe werken. Dat kan natuurlijk ook! Het maakt al het onmogelijke weer mogelijk. Het was namelijk alleen al leuk om weer eens een cursusje te doen. Mijn laatste "cursus" is alweer drie jaar geleden (een tweejarige managementopleiding).

Doordat deze cursus van jou zo weinig tijd in beslag nam, keek ik er elke dag even naar uit om je mailtjes te lezen. En die tijd eiste ik dan ook even voor mezelf op naar man en kinderen. Een kwartiertje maar. Dat kwartiertje is voor mama. En ik realiseer me nu weer dat ik mijn eigen ontwikkeling nu ook weer graag voort wil gaan zetten en niet alleen die van mijn kinderen. Wie weet is dit weer het beginpuntje naar een nieuwe weg. Drie bevallingen in vier jaar is natuurlijk ook niet niks. Maar nu ik weet dat deze fase nu is afgerond, komen er misschien weer nieuwe mogelijkheden op mijn pad...

Ik heb dus een tip voor mezelf gevonden waar ik wat aan heb en die niet eens tussen je tips in stond. Ja deel 2 geloof ik komt in de richting: er voor zorgen dat je niet opbrand. Een aanvullende tip dus: Heb je weinig tijd? Besteed dan ook dagelijks je weinige tijd. Het is altijd nog meer dan niets en ook dan zul je uiteindelijk je doel kunnen bereiken..."

Waarom word jij Wahm?

Jacqueline mailt:
"Ik ben voor mezelf begonnen nadat ik kanker had gehad. Dat was voor mij de drijfveer: wat wilde ik altijd doen, maar heb ik steeds voor me uitgeschoven? Zo ben ik ook weer gaan skien, na 12 jaar. Ik kan iedereen aanraden om eens goed na te denken wat je gedaan wilt hebben voor je dood. Kan ook heel goed zonder zo'n zwaard van Damocles boven je hoofd.

In mijn geval was het natuurlijk riskant om voor mezelf te beginnen, omdat ik niet te verzekeren ben voor arbeidsongeschiktheid. Dat heb ik maar op de koop toe genomen. Ooit ben ik teruggevallen naar bijstandsniveau (auto-ongeluk, verzekering hield de betaling 5 jaar tegen) en dat ging redelijk. Niet leuk, maar ik had het al eens overleefd.

Zelfstandigheid is veel makkelijker te combineren met kinderen. Als ik nu de prioriteit thuis leg, zeg ik gewoon tegen opdrachtgevers dat ik die middag al een afspraak heb. Ik denk dat dat laatste zeker een drijfveer is voor vrouwen. Het is lastig om kinderen en werk te combineren. Je moet toch altijd schipperen, zolang er geen goede opvangfaciliteiten zijn. En zolang er niet het bewustzijn is bij bedrijven dat wij de volgende generatie opleiden. Dat het zin heeft om daarin te investeren.

Ook als je langdurig of chronisch ziek bent, of psychisch problemen hebt, is het vaak makkelijker om zelfstandig te werken. Je hoeft dan niet de hele tijd uit te leggen waar je grenzen liggen."

Zakenmama's hebben wel 18 baantjes!

Dit artikel concludeert dat als moeders met een eigen bedrijf alle taken die ze doen zouden uitbesteden, dat zeker EUR 67.000 op jaarbasis zou kosten. En gemiddeld hebben deze moeders 18 "baantjes": van accountant tot taxichauffeur, van kok tot coach. 67.000 euro, dat is dus wat we eigenlijk verdienen naast ons gewone inkomen...

Zie ook dit artikel!