Wahmkinderen kunnen al heel goed meedenken

Bereid je voor, thuiswerkmama's!

Zakelijk gezien ben ik blij dat de zomer ten einde is – hoewel ik persoonlijk natuurlijk best nog wat langer zou willen genieten van de warme zomerzon. Ten eerste heb ik gemerkt dat ik in de zomermaanden minder productief ben. Logisch, omdat aan de ene kant mijn kantoor zich op een snikhete zolder bevindt, en aan andere kant ik de verleiding niet kan weerstaan om 's avonds met een wijntje samen in de tuin te zitten – in plaats van te werken.

En wat voor mij geldt, geldt ook voor mijn klanten. Op warme zomeravonden zie ik de verkopen van mijn webwinkels inzakken, want: niemand zit achter de computer!

Dus nu de herfst goed en wel begonnen is, beginnen de verkopen weer aan te trekken. (Op die ene avond na, wanneer er een romantische film op televisie is: ook dan zit mijn doelgroep niet achter de computer om kinderboeken te bestellen!)

Voor thuiswerkmoeders die direct aan consumenten verkopen begint het hoogseizoen er sowieso al aan te komen: 5 december nadert met rasse schreden!

In voorgaande jaren liet ik me er zelf vaak door verrassen: oja, dacht ik dan half november, misschien willen mijn klanten wel vóór 4 december geleverd krijgen. Misschien kan ik zelfs wel een speciale aanbieding maken voor Sint of Kerst. Maar tegen de tijd dat ik alles online had was het alweer 1 december (tja, ik doe tenslotte alles zelf én ik moest natuurlijk inkopen doen voor mijn eigen kinderen, die bovendien alledrie ook nog eens rond deze tijd jarig zijn!) en had de hele actie eigenlijk geen zin meer.

Dit jaar echter liep ik half september op mijn slippers (want heerlijk warm buiten) door de supermarkt bij mij om de hoek toen ik daar plots een display met pepernoten, taai-taai en ander typisch 5 decembersnoep zag staan. In eerste instantie wond ik me er over op: beginnen ze nu al?! Wat een commerciële ettertjes! En ik negeerde de display dan ook volkomen.

Totdat ik de volgende dag achter mijn computer zat.

Ahaaaa! Zo'n gek idee was dat nou ook weer niet van die 'commerciële ettertjes'. Althans: ik bedacht me dat als ik nú aan de slag ging met het bedenken van Sinterklaas en Kerst-acties en vervolgens het bouwen van de website, ik dan voor het eerst in de carrière van mijn webwinkels op tijd klaar zou zijn.

Maar ben jij ook al voorbereid?
Als jij een webwinkel hebt en direct aan consumenten verkoopt, is het nu tijd om aan de slag te gaan met speciale Sint- en Kerstaanbiedingen. Denk na over de volgende mogelijkheden:

• Combinatie maken van twee producten en die voor een speciale prijs verkopen
• Gratis verzending van alle leveringen
• Een gratis cadeautje weggeven bij iedere levering
• Samenwerken met een andere thuiswerkmoeder en een combinatie maken met haar product en jouw product en dat voor een speciale prijs verkopen

Je hoeft de aanbiedingen niet nu al online te zetten, zolang je alles maar wel klaar heb om bijvoorbeeld op 1 november, of na de intocht van de Goedheiligman, alles op het web te zetten. Je kunt je website ook nog speciaal voor de gelegenheid versieren:

• Plaatjes van Sinterklaas en/of Zwarte Pieten op je website zetten
• Plaatjes van de Kerstman en/of kerstbomen op je website zetten
• Sterretjes of kerstverlichting-achtige plaatjes op je website zetten
• De gewone buttons of knoppen op je website versieren met sneeuwrandjes of sterretjes
• Sneeuwvlokken door het beeld laten vallen (bv. met een scriptje)

De plaatjes kun je zelf maken of van een website halen waar je gratis plaatjes kunt downloaden.

Wahmkinderen leren soms iets té snel...

Thuiswerkauto

Naast die drie grote projecten is er nog een waslijst aan allerlei andere dingen op mijn to-do lijst. Zo heb ik sinds drie jaar een fantastische auto (en die heb ik ook wel nodig met het versjouwen van al die boeken en andere producten van mijn bedrijf!).

In het e-book dat ik geschreven heb over marketing 'Slimme marketingtrucs die je omzet verdubbelen' heb ik het er over dat je slim gebruik moet maken van alle (bijna) gratis reclame-mogelijkheden die je hebt. En een auto is natuurlijk een geweldig reclame-medium, dus je begrijpt dat toen ik die auto kreeg, ik van plan was om 'm aan alle kanten vol te plakken met reclame voor mijn vreschillende producten. You have to practice what you preach, zoals die Engelsen dat zo mooi zeggen.

Over een jaar moet ik de auto weer inleveren; ik heb een leasecontract van 4 jaar. Dus toen ik vorige week naar de kale deuren van mijn auto keek, dacht ik: het is nu of nooit.

Drie jaar lang had ik rondgereden zonder ook maar een spatje reclame! (Wat een gemiste kansen...) Drie jaar lang had die vermaledijde auto-reclame door mijn hoofd gespookt – en op mijn schouders gedrukt. En waarom ik het niet deed? Ik heb geen flauw idee. Druk druk druk, je kent het wel...

In ieder geval, ik zag die kale auto en toen ik mijn twee dochters bij een vriendinnetje had afgezet toog ik direct met zoonlief richting plakletterwinkel. Niks geen gerommel meer met of nadenken over de prachtigste reclames met mooie foto's en plaatjes, ik had nog een jaar, dan maar letters er op.

Een uur zijn we bezig geweest om alle letters uit te zoeken en toen we thuiskwamen gingen we met z'n tweeën aan de slag. Rhuben voelde zich natuurlijk ontzettend vereerd dat hij mee mocht helpen, en omdat ik weet dat het belangrijk is voor kinderen om zich betrokken te voelen bij het bedrijf van mama of papa liet ik hem zelfs enkele letters plakken. Dus die ene schuine W moet ik maar op de koop toe nemen!

En toen was ie klaar: loeigrote letters versieren vanaf nu mijn auto. Op de snelweg is van 2 kilometer afstand de website www.wahm.nl nog te lezen – okee, de letters waren groter dan ik had verwacht, ik moest even slikken, maar ja, het zat er al op... het zal in ieder geval niemand meer ontgaan.

Maar wat er toen gebeurde had ik niet verwacht. Er viel gewoon bijna letterlijk een enorme last van mijn schouders. Hè hè, eindelijk, eindelijk had ik gedaan wat al drie jaar lag te wachten. Ik kreeg er zo'n dot energie van (of kwam het door de reep chocola waar ik mijn zoon en mijzelf trakteerde?) dat ik de hele verdere dag, avond én nacht aan het werk was aan een andere grote klus die ik nog had liggen: het afmaken van een website waarvan de naam al op mijn autodeur stond.

P.S. De website in kwestie is http://www.vonnekes.nl, kom gerust eens kijken!

Wahmkinderen zijn fantastische telefonistes... zodra ze de naam van je bedrijf kunnen uitspreken!

Honger

"Waarom blokkeer ik mezelf toch steeds?"

Het is een vraag die veel vrouwen, en in het bijzonder vrouwelijke ondernemers, niet onbekend in de oren klinkt. Ook ik hoor 'm regelmatig – sterker, ik stel 'm regelmatig!

Ik heb allerlei leuke projecten liggen, die ieder op zich helemaal niet zoveel tijd hoeven te kosten. Maar toch kom ik er maar niet aan toe - of ik begin ergens aan, om halverwege over te stappen op een volgend project.

Mijn bureau ligt vol met 'bijna-klaar' projecten, terwijl er bovendien voortdurend nieuwe ideeën mijn hoofd binnenstromen. Natuurlijk, ik heb een paar projecten tot goede afloop gebracht (er zijn inmiddels 4 boeken, een serie stickers, een kussensloop en diverse websites van mij verschenen), maar het hadden er meer kunnen zijn...

Of toch niet?

Al twee-en-half jaar ben ik bezig met een drietal grote projecten, die maar niet willen opschieten. Zoals de Engelse vertaling van het Wahm-boek: in eerste instantie dacht ik dat binnen 4 maanden af te kunnen ronden, en ruim twee jaar later is het boek nog niet op de markt gebracht. Het voortdurend voor me uitschuiven van grote projecten leidde tot hoe langer hoe grotere frustraties, en bovengenoemde verzuchting: "waarom blokkeer ik mezelf toch steeds?".

Tijdens een opstellingsavond (georganiseerd door mamas.nl) zei begeleider Caroline Franssen al dat jijzelf helemaal niet de schuldige hoeft te zijn - er speelt misschien een andere dynamiek. Dat zette me aan het denken.

Twee-en-half jaar geleden was mijn jongste net een jaar oud, gaf ik nog volledige borstvoeding en had ik ook nog een drie-jarige en een vijf-jarige rondlopen.

What was I thinking?!

Dat ik naast mijn drie kinderen, het huishouden, het dagelijks reilen en zeilen van mijn eigen bedrijf en de 'gewone' zorgen en emotionele gebeurtenissen die het leven je toewerpt, er nog wel drie grote projecten bij kon hebben?

Achteraf terugkijkend, denk ik dat ik me heb laten beïnvloeden door een maatschappij waarin vergeten wordt dat moederschap niet alleen fysiek, maar ook geestelijk een ontzettend veeleisende baan is. Als ik om me heen kijk zie ik voortdurend jonge moeders die flink wat hooi op hun vork nemen - en zich vervolgens afvragen waarom ze zichzelf blokkeren, waarom het ze niet lukt dat ene project af te ronden. Ambitie is goed, maar je moet als moeder niet vergeten dat die kleintjes nu eenmaal ontzettend veel van je vergen - een pas op de plaats hier en daar is dan echt geen nederlaag of blokkade.

Nu ik net de laatste hand heb gelegd aan één van die projecten (een serie spirituele wenskaarten) zie ik bovendien nog iets anders: juist doordat ik er ruim twee jaar mee bezig ben geweest, is het een beter product geworden dan wanneer ik het er toen in twee weken doorheen gedramd had. En zo doet een aloude wijsheid weer opgeld: voor alles is een tijd.

Als ik de afgelopen periode over zou mogen doen, dan is het enige dat ik anders zou doen het accepteren dat alles op z'n eigen tijd komt: ik zou niet meer gefrustreerd raken over het feit dat mijn ideeën, mijn projecten, zo lang onafgemaakt blijven liggen. Ik zou me niet meer afvragen waarom ik mezelf blokkeer, maar me verheugen op het moment dat ik mijn project, afgerond en wel, aan de buitenwereld kan laten zien - ook al zou dat moment nog drie jaar verder in de toekomst liggen.

Trouwens, het is veel leuker om een product op de markt te brengen waaraan je ruim twee jaar gewerkt hebt, dan eentje dat je binnen twee weken uit de grond gestampt hebt. Het is net als met baby's: juist omdat ze negen maanden lang in je gegroeid zijn, kun je het wonder van het nieuwe leven zo waarderen.

Toch is er nog een ander aspect dat ik moet noemen: namelijk het feit dat wij vrouwen – in ieder geval de getrouwden onder ons – het eigenlijk te gemakkelijk hebben. Op het moment dat ons gezin niet afhankelijk is van ons inkomen, hebben we de luxe om projecten voor ons uit te schuiven en ons af te vragen waarom we onszelf blokkeren.

Mijn oma, met een sloot kinderen en zonder geld achtergelaten door haar man, had die luxe niet. Nadenken over haar angsten en blokkades was er niet bij; ze stroopte haar handen uit de mouwen en runde haar eigen mess (restaurant) in Nederlands-Indië.

Zoals de Engelsen zeggen: hunger drives the wolf out of the wood. Misschien moeten wij Westerse vrouwen maar eens hongeriger worden. Hongerig naar succes.

P.S. Overigens blijf ik er ook van overtuigd dat een mens wel degelijk blokkades kan hebben, waardoor zij niet verder komt. De organisatie-opstelling die ik gedaan heb kan daar goed bij helpen – en nee, ik heb geen aandelen ;o)

P.P.S. De spirituele wenskaarten worden inmiddels verkocht! Kijk maar eens hier: http://www.lievewensen.nl.

Wil je meer weten over thuiswerken en je eigen bedrijf beginnen vanuit huis?

Surf dan nu naar de website voor succesvol thuiswerken:

www.wahm.nl

Wahmkinderen leren het al vroeg: vergadering = lol met mama

Thuiswerkdilemma

Ik weet niet of ik nou jaloers moet zijn of dankbaar: mijn man kwam vanmiddag eerder thuis zodat ik nog even kan werken. Wat ik goed kan gebruiken, daarom ben ik ook dankbaar - ik had er op gerekend dat ik niet eerder dan 9 uur vanavond of zelfs pas 7 uur morgenochtend weer achter mijn computer had kunnen kruipen om die hoge, hoge berg werk weg te werken. (Dit klinkt trouwens erger dan het is, want ik vind mijn werk erg leuk!)

Maar je zult medelijden met me krijgen zodra je weet waar mijn werkplek is: op zolder - terwijl het bij ons in de tuin nu 33 graden is (ik wil er niet aan denken hoe warm het hier binnen is, maar ik kan je wel vertellen dat ik langzaam maar zeker gaar stoom!).

Ik heb natuurlijk alle ramen opengezet en hoor de vrolijke kinderstemmetjes vanuit de tuin naar boven opstijgen, en mijn man - biertje in de hand - is met de tuinslang in de weer om 7 kinderen en zichzelf een leuke en natte middag te bezorgen. "Ik wil er ook bij zijn!" denk ik jaloers. Het duiveltje in mij kan niet nalaten om te denken dat mijn man zijn vrije middagen wel uit weet te zoeken.

Totdat ik realistisch wordt. Toen ik nog buitenshuis werkte zocht ik toch ook de mooiste dagen uit om een middagje vrij te nemen? En sterker: ik héb nu toch een middagje vrij? Vrij van het moederschap, maar ook vrij om te beslissen of ik wel of niet aan het werk ga. Ik bén tenslotte niet meer in loondienst!

Ik kies er voor om toch te blijven werken vanmiddag, en ik geniet er met volle teugen van. Althans, nadat ik de zweetdruppeltjes van mijn voorhoofd geveegd heb...

Het kantoor van een Wahm is een schatkamer voor haar kinderen...

MotherPower

"Ik kan niets, ik heb geen opleiding gevolgd, ik weet niets... met mij wordt het nooit iets. Ik ben ten einde raad. Kun je me aan thuiswerk helpen?"

Sonja's noodkreet is een voorbeeld van de vele emails die ik, als webmaster van een site over thuiswerken, dagelijks krijg. Meestal moeders, die vaak meerdere malen bedrogen zijn op zoek naar geschikt thuiswerk (“Bel nu dit 0900-nummer en je hoort hoe je aan thuiswerk komt!” of “Betaal EUR 45 en je ontvangt een lijst met thuiswerkbedrijven!”).

Mijn hart gaat uit naar die vrouwen: hoe kan het toch dat zij zo'n lage dunk hebben van zichzelf. Hoe kan het toch dat vrouwen en het werk dat zij doen in huis en met de kinderen zo laag wordt ingeschaald door de maatschappij. Er is dan ook maar één ding dat ik deze moeders kan antwoorden: Je bent een topvrouw!

Realiseer je eens dit: jij bent directeur. Het is jouw verantwoordelijkheid dat er iedere dag drie maaltijden op tafel staan. Dat het huis opgeruimd en schoon is. Dat de kasten georganiseerd zijn, de boodschappen gedaan worden, de was gedaan wordt.

Jij bent manager. Jij bent verantwoordelijk voor het feit dat je kinderen schoon zijn, gegeten hebben, op tijd op school/ voetbal/ aerobics zijn. En je stuurt aan: jij zorgt er voor dat je kinderen meehelpen in het huishouden, hun huiswerk doen en leven volgens de door jou gestelde normen en waarden.

Jij bent boekhouder. Jij bent verantwoordelijk voor de geldstromen binnen je gezin. Jij moet er voor zorgen dat er aan het eind van de maand geld overblijft om iets leuks mee te doen of om te sparen.

Jij bent entertainer en leraar. Jij bent er voor verantwoordelijk dat je kinderen zich vermaken en nieuwe dingen leren.

Jij bent psycholoog en adviseur. Jij bent de schouder waarop je kinderen en je man kunnen uithuilen. Jij bent het rustpunt en het anker voor je man en je kinderen. Je luistert en je geeft raad.

Je bent kok, taxichauffeur, coach, nanny... en daarnaast ben je ook nog het manusje-van-alles. Dat betekent dat jij het grootste deel van het uitvoerend werk doet. Dat maakt jou een keiharde werker, een onbetaalbare kracht.

Er zijn nog veel meer dingen die jij bent, te veel om op te noemen. Denk er maar eens over na, en zeg dan nooit, nooit meer dat je niets kunt of dat je niets weet.

Ga nu vanuit dit gevoel van kracht eens bedenken wat je kunt en wat je góed kunt. Secretaressewerk? Kinderen opvangen? Strijken? Verkopen? Verhalen vertellen? Portrettekenen? Data invoeren? De mogelijkheden zijn eindeloos.

Pas als je van jezelf weet wat je goed kunt en wat je ook leuk vindt kun je vaststellen welk werk geschikt is voor jou. En als je dat weet kun je gericht op zoek gaan. Succes Sonja. Je kunt het.

P.S. Meer lezen over MotherPower? Dat kan op http://www.motherpower.nl

Overwegingen van een thuiswerkmama...

Toen ik begon met thuiswerken, had ik twee banen. Of in zoverre, ik was in dienst bij een installatiebedrijf (waarvoor ik grotendeels thuis werkte) en ik had mijn eigen bedrijf, dat ik aan het opbouwen was. Om een lang verhaal kort te maken: op een gegeven moment zegde ik mijn directiefunctie bij het installatiebedrijf op en concentreerde me alleen nog op mijn eigen bedrijf. Dit was 2 jaar geleden, en ik kon het allemaal prima redden.

Maar nu we twee jaar verder zijn, is mijn bedrijf in meerdere opzichten gegroeid: er zijn meer producten (dus ook meer voorraad: overal in ons huis staan dozen!) en de omzet is sterk gegroeid. (Waarmee ik meteen het voordeel van focussen heb bewezen: pas toen ik me puur en alleen op mijn eigen bedrijf concentreerde, lukte het me groter te groeien en te omzet toe te laten nemen.)

Door die groei is de administratieve rompslomp enorm toegenomen: hele dagen ben ik bezig met het inboeken van betalingen, beantwoorden van correspondentie, verwerken van bestellingen, toezenden van wachtwoorden, versturen van betalingsherinneringen, uitdraaien van lijsten... enzovoort, enzovoort. Er gaat hoe langer hoe meer van mijn kostbare tijd inzitten – ook de aanschaf van een goed software-pakket anderhalf jaar geleden verlicht de gestaag doorgroeiende hoeveelheid werkzaamheden niet.

Wat te doen? Het is het klassieke dilemma van een groeiend bedrijf: als je iemand inhuurt om de werkzaamheden van je over te nemen, ben je veel geld kwijt. Geld dat je niet kunt investeren in nieuwe producten en websites. Maar als je het zelf blijft doen, heb je weer geen tijd om te investeren in nieuwe producten en websites!

Voor de niet-voltijdswerkende thuiswerkmama is er nog een andere optie: meer kinderopvang (hoewel dat ook geld kost). Maar persoonlijk is dat niet mijn keuze: ik ben tevreden over de hoeveelheid tijd die ik met mijn kinderen doorbreng, dat zou ik niet willen verminderen.

Ik heb mijn berekeningen gemaakt: iemand in dienst nemen, dat kan niet uit. Tenminste niet met de investeringen die ik nog voor de boeg heb. Dus zit er niets anders op dan slaaptijd in te leveren...