Inmiddels is mijn werkplek verhuisd naar de zolder, die we hebben geïsoleerd en voorzien van twee schuine dakramen voor extra licht. Daar heb ik heerlijk de ruimte voor twee bureau's, kastjes met printers en toebehoren en twee grote kasten. Bovendien is er extra veel speelruimte voor de kinderen. Ik heb het speelgoed nu verdeeld tussen boven en beneden: wat op zolder is, blijft alleen op zolder, wat beneden is blijft beneden. Dat maakt het iedere keer weer leuk voor ze om op zolder te spelen. Bovendien hebben we er een soort tekentafel/schoolbord/speeltoestel neergezet, zodat ze zelf ook bureautje kunnen spelen.
Dat mijn vaste werkplek nu op zolder is, neemt niet weg dat ik niet nog steeds overal in het huis werk.
Ik ben gelukkig in het trotse bezit van een ruim bureau, in een kamer die ik deel met de boekenkast, de box en drie grote bakken met speelgoed. Je begrijpt; de vloer onder mijn bureau ligt bezaaid met legos en aanverwante artikelen. Op mijn bureau zwerven auto's van diverse merken (bijvoorbeelde de oom-peter-auto, de leeuw-auto en de opa-auto). Daarnaast is mijn bureaublad vrolijk gedecoreerd met divers gekleurde streepjes - resten van een éénmalige tekenpartij zónder onderlegger...
Maar mijn kantoor is zeker niet de enige plek in huis waar ik werk. Eigenlijk is het hele huis mijn werkdomein... voornamelijk dankzij moderne technieken als de looptelefoon en de laptop. Maar het ouderwetse bloknote bewijst mij ook altijd weer goede diensten.
Het heerlijk van thuiswerken is natuurlijk ook dat je niet vast hoeft te zitten aan een bureau. In de zomer lig ik lekker in de tuin met mijn bloknote, looptelefoon en telefoonboek, terwijl mijn dreumessen de zandbak onveilig maken. Of auto's van de glijbaan laten rijden. Of rondkrossen op het driewielertje.
Ook het ouderlijk bed doet soms dienst als bureau. Uiteraard voor het bijhouden van de vakliteratuur, iedere avond balanceert er een grote stapel leeswerk op mijn nachtkastje. Maar zo 's ochtends, als ik eens laat ben met aankleden en we alledrie nog in de pyama rondlopen, doe ik wat schetswerk of belwerk al liggend op het bed. Saffier speelt met een pen en wat papiertjes, Rhuben laat zijn auto's van de ene kant van het bed naar de andere kant rijden... wat een leven hè?!
Natuurlijk demonstreer ik ook even hoe zwaar ik het soms heb. Krijsende kinderen aan mijn been terwijl ik een belangrijk telefoontje pleeg. Hongerende ogen die (terecht!) niet begrijpen waarom ik zo graag eerst iets wil afmaken voordat ik ze te eten geef. De deurbel die gaat, terwijl de één een poepluier heeft, de ander een binnenkomende fax aan het verscheuren is, de telefoon rinkelt en de pan overkookt, het zijn alledaagse situaties bij ons thuis.
Maar als ik het allemaal even niet meer zie zitten pak ik de boel op de fiets en vertrek richting kinderboerderij annex speeltuin. Al bellend leer ik Saffier aan één handje lopen, meewarig toegekeken door opa's en oma's met hun kleinkinderen.
Mijn beste babysit is, naast de televisie die alleen (nog) voor de oudste als babysit dienst kan doen, het bad. Als ik echt even ongestoord wil kunnen werken dan zet ik mijn twee drukke, waterminnende schatten in bad. Wat schuim erbij, een gietertje en wat bakjes en ze zijn zeker een uur zoet (met als bijkomend voordeel dat ze daarna lekker rozig zijn!). Mij zie je dan gezeten op de wc-klep druk in de weer met pen en papier.
De lekkerste plek om te werken vind ik eigenlijk onze eettafel. We hebben zo'n hele lange houten. Voor Rhuben's auto's de perfecte snelweg, Saffier kan er nog mooi onder zitten spelen. En ik zit daar lekker met een stapeltje paperassen en een kopje thee, heerlijk genietend. Genietend van mijn werk, dat ik met veel plezier doe. En genietend van mijn twee heerlijke hartediefjes. Wie zei dat je werk en privé gescheiden moet houden?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten