"Oh mijn god," denk ik, "zullen ze het wel leuk vinden? Zullen ze niet het idee hebben dat ze een kat in de zak hebben gekocht? Zullen ze niet het idee hebben dat ik ze bedrogen heb? Is de kwaliteit wel goed genoeg? Is het spel wel leuk genoeg? Is het boek wel leuk genoeg?"
Naarstig ga ik op zoek naar foutjes en probleempjes die mijn donkere vermoeden – namelijk dat het één groot fiasco wordt – moeten bevestigen. Ik vind er slechts één, en dat is dan eentje die door andere mensen niet als fout wordt ervaren – alleen ik weet dat ik de kleur ietsje anders bedoeld had, maar als je dat niet weet zie je het ook niet.
Op hol geslagen door mijn eigen paniek besluit ik bijna de extra lage introductie-prijs als vaste prijs te gaan voeren. Want: het zelfvertrouwen dat ik had toen ik alles naar de drukker stuurde en de opdracht om te drukken bevestigde is tot nul gedaald.
Gelukkig zijn er mensen in mijn omgeving die me overladen met complimenten: mijn doorgaans kritische man is enthousiast, de kinderen spelen vol overgave het door mama bedachte spel en vriendinnen complimenteren me met het leuke boek.
En dan... verschijnen de eerste reacties van klanten:
"Zoonlief van bijna 8 vraagt nu ook aan de anderen, als hij iets te drinken gaat pakken, of zij ook iets willen drinken. Hij wist niet dat zoiets kleins mij - en andere mensen - zo blij maakt. Het blijft nog erg letterlijk bij het drinken n.a.v. het boek :-). (Nu nog voorlezen aan mijn man :-))."
anoniem (naam & adres bekend)
"Het boek is super. Ook de oudere kinderen vinden het ontzettend goed!"
Pamela Laurijssens
moeder van Ellen (1991), Douwe (1993), Anne (1993), Charlotte (2005) en Ben (2005)
En vele andere, kortere reacties over hoe leuk het boek en spel zijn. Mijn zelfvertrouwen stijgt met de dag: ja, het gaat lopen, ook tegen de volle prijs als straks de introductie-actie afgelopen is. Zet je hart aan is een succes!