Ik dacht dat ik het fantastisch voor elkaar had. Een uitdagende baan die ik grotendeels vanuit huis kon doen. Daarnaast nog een eigen bedrijf en een uit de hand gelopen hobby (deze site). En een derde kindje, gezond en wel. Maar wat had ik het mis!
Toen ik mijn boek twee jaar geleden schreef en daarin een groot stuk inruimde voor het bepalen van werk dat bij je past, was ik zo zelfgenoegzaam om te denken dat ik dat allemaal wel wist. Kun je nagaan: ik ontwikkelde een oefening om er achter te komen wat je passie is. Hoewel ik die oefening door meerdere mensen heb laten testen, had ik die nooit zelf gedaan - ongelooflijk maar waar! Dat komt gewoon omdat ik toen dacht dat mijn werk mijn passie was. Ik vond het ook leuk en ik wilde het ook, dus het was zeker niet zo dat ik ongelukkig was. Bovendien had ik in mijn werk eindelijk bereikt waar ik altijd van gedroomd had, ik had mijn ambitie ingevuld. Dat is juist het rare aan het verhaal: ik hield mezelf onbewust voor de gek. Want ambitie is niet gelijk aan passie. En het kan dus blijkbaar zo zijn dat je je eigen passie niet kent - zelfs als je er een boek over geschreven hebt!
Toen het muntje eindelijk viel was het echt een ‘ahaaaa’-belevenis. Ik voelde het ook in mijn hart: dit is waar alles in mijn leven naar toe geleid heeft.
Mijn realisatie viel samen met een reorganisatie bij het bedrijf en in overleg besloten we mij weg te saneren. Het was een moeilijke stap, afscheid nemen van een bedrijf waar je vele jaren met zoveel plezier en zo intens hebt gewerkt en waar toch ook een stukje van mijn hart ligt.Toch is deze stap de èchte weg van mijn hart en dat doet alle twijfel en onzekerheid wegsmelten. Ja, mijn inkomen is gedecimeerd. Maar de rust en het onmetelijke plezier dat er voor teruggekomen is, daar kan werkelijk geen enkel riant salaris tegenop. En ik weet zeker, nu ik volledige aandacht voor mijn eigen bedrijf heb, dat ik het ook kan laten floreren en dat ik er meer uit kan halen dan tot nu toe het geval was.
Je zou kunnen zeggen dat ik nu eindelijk de daad bij het woord heb gevoegd, eindelijk het voorbeeld geef waarover ik schrijf in mijn boek: neem de stap van je hart!
Hiervoor, als iemand mij vroeg was ik deed, was mijn antwoord altijd: directeur van een installatiebedrijf. Dat was het teken voor een ander onderwerp in de conversatie. Maar toen, na deze stap, een nieuwe kennis mij vroeg wat ik deed antwoordde ik met heel mijn hart: “Ik ben uitgever.” Ze zei dat ze een twinkeling in mijn ogen zag toen ik dat uitsprak.
